Zabójcza miłość.

Jarmila

I kolejny raz sięgnąłeś po gazetę , w której kolejna plotka niszczyła Ci życie...
-To jest wbrew mojej woli ! Jestem przeciwko ! Przeciwko...!!!
Nie poddałeś się jednak.
Kochałeś mnie jak nikogo na świecie...ale dlaczego nas już nie ma ?
...
I trzymam w dłoni list od ciebie tak mi bliski :
„To mnie wykończyło!
Kochaliśmy się na zabój.
Nasze marzenia legły w gruzach (...)

Twój na zawsze Tom „

Spadła pomięta kartka wraz z igłą zabarwioną moją krwią.
Tak...to rana w szczęściu.
To daje mi wolność...zapominam co złe...czuję się jak ptak.

I pamiętam jak mnie tuliłeś gdy płakałam.
Zapewniałeś , że wszystko będzie dobrze.
Jest już dobrze...

Jesteśmy razem wśród błękitnych obłoków.
Z dala od ludzi pełnych nienawiści , żądnych władzy.
Już nikt nas nie rozłączy...Nikt !

-„Przyjdź i naucz mnie latać”.
Pamiętam twe słowa wypowiedziane jeszcze tam...na dole.
Zrobiłam o co mnie prosiłeś.
Teraz już razem umiemy wzbić się w przestworza.

A pamiętasz jak staliśmy na dachu ?
Było tak ciemno i zimno.
Tylko ty , ja i nasze splecione dłonie.
W uszach brzmiały mi słowa:
„Krzyczę w nocy Twoje imię nie zostawiaj mnie, nie skacz.
Te światła łamią się , oszukują Cię...nie skacz (...)”

I oszukały nas obojga.
Tak , masz rację...
To miłość nas zabiła.

„A kiedy już niczego nie będzie , zostanę aniołem-dla Ciebie”